Richting Las vegas via de death valley

Vandaag de dag begonnen met een heerlijk luxe ontbijt. Het was sowieso een luxe motel, we hebben gisteravond zelfs nog gezwommen en fitness gedaan. Nu beginnen we aan onze lange reis richting Las Vegas via de Death Valley. Maar natuurlijk eerst weer even boodschappen doen bij de super target die we gisteren al hadden gezien. Weer een paar lekkere stokbroden, wat ham, kaas en drinken in geslagen en een kabeltje voor muziek. Want in de death valley hebben we waarschijnlijk geen ontvangst.

Na de bezoeken aan de national parcs gisteren en eergisteren, waarbij we van de ene in de andere verbazing vielen van zoveel natuurschoon, zien we nu al rijdend het landschap opnieuw veranderen. Het lijkt met de mijl droger en warmer te worden. De planten en ook de bebouwing wordt minder en ruiger. Het voelt een beetje desolaat aan allemaal. De mijlen en uren gaan voorbij, we pauzeren niet al teveel maar gaan wel nog even informatie inwinnen bij een soort VVV-kantoor. Ditmaal geen vriendelijke oude dames maar een tikje chagrijnige man die ons waarschuwt dat we genoeg water mee moeten nemen omdat het in deze tijd van het jaar veel te warm is en ons opvallend vaak "good luck" wenst... toch een tikje onheilspellend nietwaar?

Aangezien we bij elk supermarkt bezoek enkele tientallen flesjes mineraalwater inslaan, durven we deze uitdaging van Death Valley wel aan. Weer tientallen mijlen verder eindelijk het welkomstbord, we zijn er! De groepfoto bij dit bord leert ons dat de temperatuur inderdaad fors aan de hoge kant is, maar gelukkig is de lucht erg droog en staat er een stevige wind waardoor het best te hebben is. Er komen ook redelijk veel toeristen voorbij, allen met een airconditioned auto, dus als we onverhoopt met pech komen stil te staan is de redding nabij. Verder toerend over een van de weinige maar perfect aangelegde highways door deze Vallei des Doods, verbazen we ons over de vele tinten rood, bruin en grijs die de zandvlakten en bergen aannemen. Ook de zeer grillige vormen, geboetseerd door vulkanische oerverschijnselen en vervolgens duizenden jaren erosie door zogenaamde stormregens die af en toe het landschap teisteren, trekken constant onze aandacht. Onderweg komen we nog een informatiecentrum tegen waar een termometer 118 oF aanwijst, een slordige 45 oC. Aangezien we na Death Valley nog een heel eind door moeten naar Las Vegas, gaan we niet alle bijzonderheden bezoeken maar op onze route vinden we wel nog Bad Water. Die naam moet niet in het Nederlands worden uitgesproken maar op zijn Amerikaans en betekent dus slecht water. Weliswaar niet giftig maar wel zeer zout en daardoor dus niet drinkbaar. Het water heeft zich verzameld op het allerlaagste punt van Amerika, tevens het droogste en warmste punt: vandaag ruim 50 oC. Vlug een paar foto's maken en weer terug richting de hoofdroute waar we nog een fenomenaal uitzichtpunt bestijgen om naar de mooiste woestijngesteenteformaties te kijken die je je maar kunt voorstellen en dat dan ook nog in het late rode avondlicht met lange schaduwen wat alles nog eens extra mooi maakt. Stil geworden van zoveel moois vervolgen we onze reis naar het doldwaze gokcentrum Las Vegas. Een korte tussenstop met opvallend voordelige benzine bij een niet echt gezellig ogende woestijnstad. Laatste stop voor Las Vegas, dus ook hier al volop fruitautomaten in de benzineshop en in de naastgelegen kroeg waar de restroom oftewel toilet is verstopt. De geposte sherrifauto maakt dat we ons ditmaal keurig netjes gedragen. Als we vlak na zonsondergang een flinke heuvel afrijden, ligt daar opeens een zee van licht voor ons. Oneindig veel lampjes en gebouwen en torens, dat moet Las Vegas zijn. Het is nog zo'n 15 mijl maar even later rijden we over een 6-baans highway richting het centrum en nog even later staan we voor ons hotel. Een super de luxe hotel waar we uiteindelijk niet in blijken te zitten XD we zitten in een gebouwtje erachter, vandaar dat het zo goedkoop was. agja, we kunnen er slapen en eindelijk een douche na zon dag vol zweten. Een gokje wagen zit er vanavond niet meer in, eerst maar eens lekker bijkomen van ruim 400 mijl woestijntocht. Tot morgen.